Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
аламан — 1 (Гур., Маңғ.) сарбаз, шапқыншы қол. Таң сарғайып атқанда, Иса Досан бастаған Алпыс кісі а л а м а н, Айналасын жау қамаған, Астына мінген аттары Қазмойын тұлпар жараған (Сәттіғұл). Қара Мәмбет залымның а л а м а н ы көп еді (Н. Байғ., Шығ.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
топылу — (Түрікм.: Красн., Небид., Ашх., Мары, Таш.; Гур., Маңғ.; Ақт., Ырғ.) иін тіресу, топырлау. Адамдар т о п ы л ы п кіріп отыр (Түрікм., Таш.). Бәрің бірдей т о п ы л м а й кейін тұрыңдар (Гур., Маңғ.). Сұрақты қарша боратып, т о п ы л т ы п ақ… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жеккөрініштілік — зат. Жеккөрінішті болғандық, сүйкімсіздік. Ол бойды аулақ салып, ж е к к ө р і н і ш т і л і к сезімін туғызатындай тұлға емес еді (Б. Омарұлы, 11 ші қаламұш, 12). Бұл – оның тобыр алдында ж е к к ө р і н і ш т і л і г і н е ұшыратқан кінәларын… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сортақым — сын. экспр. Рухы жұтаң, бейшара. Бәріміз рухани қотыр, с о р т а қ ы м тобыр боп қалдық (Ә.Асқаров, Таңд., 16) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тобыршақ — зат. жерг. Қолынан еш нәрсе келмейтін, қорғансыз тобыр. Ел қызды сойыл сүйреп келгеніне, Қорқытып жеңіп алам дегені ме? Жан қалмай Ескененің руынан, Бұл елді т о б ы р ш а ғ ы көргені ме? (И.Байзақов, Таңд. шығ., 1, 194) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тобыршылдық — зат. Тобыр болып бірігушілік, топқұмарлық. Қазақтың Абайды ашындырған бір мінезі – білместік, білгеннің тілін алмастық, т о б ы р ш ы лд ы қ (З.Қинаятұлы, Көшпенді., 104) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
